Itaque in viam se dedit. Primum cogitabat nullum heffalumpum in fovea fore, deinde autem, unum esse, appropinquans tandem certior factus est unum intus esse, quia audiebat aliquem heffalumpare ut nil supra.

'Eheu, eheu, eheu! Porcellus secum murmuravit. Aufugere voluit. Sed certe, iam tam propinquus, putavit se formam heffalumpi oculis intueri oportere. Ad marginem igitur foveae repsit et introspexit. .

Eo omni tempore Pu caput vase mellario expedire tentaverat. Quo vehementius vas succussit, eo artius adhaerebat. 'Malum, dixit in vase, et 'Succurrite' et saepissime: 'Vae. Tentabat vas contra aliquid tundere, sed contra quid videre nequiens id nihil profecit; tentabat in marginem scandere, sed nil nisi vas et vasis dumtaxat pauxillum videns viam invenire nequivit. Itaque postremo caput, vas et omnia sustulit, rumorem magnum et lugubrem tristitiae et desperationis emisit. . ibi vero Porcellus deorsum spectavit.

'Succurrite, succurrite! Porcellus clamavit. 'Heffalumpus, horribilis heffalumpus! et quam ocissime aufugit, clamitans: 'Succurrite, succurrite, horribilis heffalumpus! Hoff, hoff, hellibilis horralumpus! Holl, holl, hoffabilis hellerumpus! Et clamitare ac currere non desivit usque ad domum Christophori Robini.

'Quid ergo est, Porcelle? dixit Christophorus Robinus lectulo exsurgens.

'Heff, dixit Porcellus anhelitum ducens ut vix loqui posset, 'heff — heff — heffalumpus!

'Ubi?

'Illic, exclamavit ungulam agitans Porcellus.

'Qualem praebet speciem?

'Sicut — sicut — habet maximum caput quod unquam vidisti. Aliquid magnum et immane — sicut — sicut nihil. Permagnum — sane, putares — nescio — permagnum nihil. Sicut caccabus.

'Optime, dixit Christophorus Robinus calceos induens, 'ivero et videbo. Veni mecum.

Cum Christophoro comite Porcellus nihil timebat igitur viam capessiverunt. .

'Iam audio aliquid. . nonne audis? dixit Porcellus timidus, cum propinqui fuerunt.

'Audio aliquid, dixit Christophorus Robinus.

Erat Pu, caput adversae radici, quam invenerat, impingens.

'Ecce, dixit Porcellus, 'nonne, terribile est? — et dextrae Christophori se arte implicuit.

Repente, Christophorus Robinus latissimum cachinnum extollit. et risit. . et risit. . et risit. Ed dum ridet — bumm — caput heffalumpi contra radicem arboris tundit. E vase effracto Pu iterum caput extraxit. .

Tunc demum Porcellus intellexit se porcellum stultulum fuisse et adeo eum pudebat stultitiae suae ut recta via domum curreret et ex capite laborans cubitum iret. Christophorus Robinus autem et Pu ad jentaculum sumendum domum ierunt.

'O urse, dixit Christophorus Robinus, 'quam ex animo te diligo!

'Egomet quoque te, dixit Pu.