анха байгша городто ерэбэ. Үнөөхн анханай танил баян наймаагаа үгэгшэ купецэй гэртэ орожо,

амар сайн хүргэбэ.

— Сайн, сайн,—гэбэ.— Яаһан үнн болобо, ямар ябажа ерэбэш,— гэбэ.

Хүбүүн хэлэбэ:

— Танай хэлэһэн сайн %үгэнүүдээр табан жэлдэ ябахадад, мэндэ сайхан бусажа ерэбэби.

— Хэр зэргэ олзо олобош, анханһаа эхилэи мүнөө хүрэтэр ябадалаа хэлэ даа, сайн ярилдая,

—гэбэ купец.

Болһон ябадалаа ба бүрин ушарнуудаа хүбүүн сум хэлэбэ. Купец хэлэбэ:

— Шинии гэргэн һайн байна, шамайгаа олзо бэдэржэ ошо-. пои тула ехэ олзотой, зөөритэй

ерэхэ гэжэ хүлеэжэ байна. Ши болбол табан жэлдэ ябаад, нэгэшье олоһон юумэгүй, хахар-хай,

набтархай, гуйраншан мэтэ хоопон ерэхэдэшнн шамайе гэртээшье оруулхагүй, хараагаад лэ

үлдэхэ ёһотой даа.

— Минни һамган хараахагүй, нэгэшье муу угэ намда хэ-лэхэгуй,— гэжэ хүбуүн хэлэбэ.

Купец:

— Юундэ хараахагүй бэ, боосолдое. Би газаа гушан тэргэ бараа асараад байнам, энээниие

сүм табинаби, гурбан ехэ б.ай-дал гэрнүүдтэйби, тэдэнэй нэгыень табихаби, ши тэрэ памгаяа

таби. Бүхы ябадалаа сүм хэлэхэш. Би шамтай ошолдохоби. һамганайшни ша-мда зэмэ үгэ эсэ

хэлэбэл, хэлэпэн юумэеэ бү-рин шамда үгэхэби. Ябадалыешни багашье буруу дээрэ үзэ-жэ,

һамганайшни шамайе хараагаа һаа, ши һамгаяа намда ал-дахаш. Эрхэ бэшэ шамайе харааха даа.

Намгаяа үгэхэ үгыб гэжэ бү хэлэ, эрхэгүй алдахаш,— гэбэ. Хүбүүн зүбшөөжэ:

— Минии һамган хараахагүй, өөрынгөө хэлэһэниие дутуу-

8ъ |

■

к

гүй сүм үгэхэт,— гэбэ. Тиигээд олон хүндэ гэршэлүүлээд, пец хүбүүн хоёр тэрэ хүбүүнэй

һамганай байрада ошобо

һамганиинь:

— Ерэбэ гүш? һайн ябаба гүш? — гэбэ.

— һайн, һайн.

Амар сайнуудаа хэлэлсээд, өөрынгөө табан жэлдэ ябаһан ябадалнуудаа һамгандаа хэлэнэ.

Олон айлнуудһаа ехэ юумэ (мори, хубсаһа) абаһан ба тэрээнээ үгы болгоһоноо сүм ШЯ лэжэ,

эгээл һүүлэй бүлюу болгооһоноо, уһ.а руу шэдээд, уһаи-

да хаяжа орхиһоноо хэлэбэ. Тиихэдэнь һамган:

—- Тэрэ маша зүб даа, амиды ябахада хоолһоо үлүү юун бэлэй. Хоолойн тулада унаса

шадалгүй яаха бэ. һайн ябажа

ерэбэш даа, һайн даа,— гэбэ.

Купец:, ■

— Ай даа, ямар һайхан эхэнэр байдаг гээшэ бэ! Өөрынгөө хэлэһэн гушан тэри*э бараа, нэгэ

ехэ гэр байратаяа таанарта үгөөд. бүришье нэмэри үгэхэби,— гэжэ сүм үгэбэ.

Тэрэ хүбүүн һамгантаяа купецэй үгэһэн байра дээрэ орожо, дутамаггүй зөөритэй айл

боложо, жарган һууһан юм гэдэг.

16. ШАДАМАР ХҮГШЭН

Нэгэ, залуу хүбүүн ябажа ябаад, гэрлээд, багатай.болоод байба. Хугшэниинь: «Гаража шэнэ

газар хахалыш, таряалжа хоолойёо тэжээил»,—гээ. Хээрэ гаража, шэнэ газар хахалжа

байхадань, аизаһан доро-һоонь сагаан мунгэн бутаржа гараба. Ехэ мунгэ олоод, мэшээг-тэ хээд:

«Энэ мунгэн шиигтэйм, хунээр хубаахамни»,—гэжэ тэрэнээ мориндоо тээгээд, хубааха ху

бэдэржэ ябахадань, гуу-ранша золгобр. «Энэ мунгэ газарһаа олооб, шиигтэймэ, хубааха ху

бэдэржэ ябанаб, энээни хубаая»,— гэбэ.

— Эй, нээрээшье, шиигтэймэ, хубаая, хубаая,— гэбэ тэрэнь. Хоорондоо табяад,

гуураншань хубааба. Өертөө ехээр

абаад ла, олоһон хүндээ бишайхаар үгэжэ захалба.

— Яахай намдаа бишайхаар үгэнэш? — гэбэ.

— Тиигээ пааш бэри үхэбэйб,— гээд, барни хамаад гуураншань ябашаба. Гэртээ ожиржо,

хүгшэндээ хэлэнэ:

— Сагаан мүнгэ, ехэ мүнгэ олооД шиигтэй гэжэ гууранша-тай хубаахамни гэжэ хэлэһэм,

гууранша намда бишайхай үгөөд, өөртөө ехээр абаа. Яахадаа тиинэбшэ? гэхэдэм «шамда бэшэ

үхэбэйб гээд, барни абаад ябашоо».

— Эй, түнэ, шамай түнһэн! Гарыш шуумгай, морёо хүл-лыш! Хайшаа ошооб тэрэшни? —

гэбэ хугшэниинь.

— Тиишэ ошоһиимал даа,— гэхэдэнь, бишайхай багаяа үр-гөөд, тэргэндээ һуугаад

хойнһооиь үлдээд ошобо. Хүсөед:

— Ай, нохой, үбэгэн, гуураншалжа олоһоншнн ехиимэл бай-гаабооби, энэ тэргэндэ һуугыт

манаар,—гэбэ. һуулгаад ябаад-тиба.

— Һамгатайемаиш? — гээд һурана.

— Үбэй, гансаарайем,— гэбэ.

Гэрлэхэдэмнай яахым, энэ хоёр баабайбэй, зобожо яба-

хымдии,— гэбэ.

— Юугаараан тэжээхэбтеэ? — гэбэ.

Гуураншалжа олпонши ехым байгаа бэзэ, бишни баһа

худэлхэб,-гэбэ. Тиигээд гэрлэхэ болоод, хонохоёо нэгэ хүнээ-

Тираншалжа олоһоншни бии байха, арси асархашааб, ууитгеэ,—гэбэ. Тиигээд тэрэнь ошоод,

арси асараад ууна. Ухтаад.'тэрэ хугшөө: Нэрэш'хэм? — гэбэ.

_ Муудэр гарһиимаб, муухай нэрэтээмэб,— гээд, нэрээ хэл-

жэ угэнэбэн.

— Хайшан гээд хамта ябахымди нэрээ мэдэлсэнбэй, хэлыш нэрээ,— гэнэ.

— Баахашан гэжэ нэрэтэйемэб,— гэжэ хэлэбэ.

— Хубуунэйшяи нэрэ хэм? — гэбэ.

— Баһа муухайема. Шээхэшэн гэжэ нэрэтэйема,— гэбэ.

— Энэ олоһон зөөриёо һайса хадалгажа унтаилтеэ,— гээд, шпмпп ябагаар ябаһан хун эсээш,

бишни хадалгаад, баряад ун-таһууб гээд, мэшээгынь абаадтиба. Тэрэнэй унтаһан хойно мо-риёо

хүллөөд, хубуугээ, мэшЭэгээ, абаад, гуйлгэжэ ябашаба. һунн һэрээд: «Баахашан, Шээхэшэн

хаанабта? — гээд, тэдэ-нээ хаасирна. Гэрэй эжэн һэрээд: Газаа гар! — гээд улдэжэ гаргашхаба.

Тэрэ хугшэниинь гэртээ ерээд, мүнгөө асараад, «унеэе бэдэрыш, унеэтэй болоил»,— гээд, мунгэ

угэжэ хуряа-хаяа эльгээбэ. Тэрэнь унеэ абахаяа бэдэрээд ябажа ябана. Тиижэ ябасарань нэгэ

хуни обиньень дурэжэ байна.

«һальсини буугаа һаа, һайса дүрэхэемһэн. Бороони ороо һаа, баран дүрэхэемһэн»,— гэбэ.

— Ямар хара һанаатай хүмш! — гээд сосижо, сосижо та-бишхабад тэрэ хуни.

Гэртээ ерээд: «Зай юу олообши?» —гэхэдэнь.

— Нэгэ хуни обиньень дүрэжэ байгаа һэн, хэды болсо дурэжэ байхимтеэ гээд, һальсини

буугаа һаа һайса дүрэхэемһэн, бороони ороо һаа баран дүрэхэемһэн гэжэ хэлэхэдэмни, намайё

сосижо табишхоол, хара һанаатай хүмш гээд сохёол,— гэбэ.

— Эй, түнэ, шамай түнһэн! Уһа адхахаяа яагаабши,— гэбэЦ Тиигээд хойто үглөөниннь

унеэеэ бэдэрхэеэ ошобо: Ябажа яба-хадань, нэгэ хүнээсн гахай алаад, "хуухалжа байба. «Эй, энэ

хайран гахай, бороон орог» гэжэ байгаад, уһа. адхана тэрэ га-' хай дээрэнь. «Энэ ямар иимэ хара

һанаатай хүмш»,— гээд тэ-рээни баряад, сохижо, сохижо табишхана.

Гэртээ ерэбэ. «Зай, юу олообши?» —■■• гэхэдэнь.

— Хунэй гахай хуухалжа байхадань, уһа абаад дээрэнь ад-хахадам, баряад сохижо, сохижо

табишхоолтеэ,— гэнэ.

— Эй, тунэ, шамай тунһэн! һайса дүрэг, арюуханаар дүрэг,-гэжэ байгаад, галиинь заһаха

байгааш,— гэнэ.

Хойто үдэрынь баһа ошобо үнеэеэ бэдэрхэеэ. Нэгэ хунэй ту-|; ра дурэжэ байна. «һайса дүрэг,

арюуханаар дүрэг»,— гэжэ айгаад галынь заһана. «Ямар хара һанаатай хүмши»,— гээд баряад.

сохижо, сохижо табишхана баһа.

Зай, юу хараба, юу үзэбэш? — гэнэ хүгшэниинь гэртээ ерэхэдэнь. «Нэгэ хүнэй турань

дүрэжэ байһииема, ошоод пайса АҮРЭГ> арюуханаар дүрэг гээд, галынь заһахадамии, хара

һанаатай хүмш гээд, сохижо, сохижо табишхоол»,—гэнэ.

— Шамаяаш алдагдаа,— гэжэ бэеэрээн унеэеэ бэдэржэ

0щобо хүгшэниииь. Н^гэ хүн хүгшэтэеэ, хүбүүтэеэ унеэеэ хотой дээрээ гаргахаяа үргэжэ

даажа ядажа байна. Эиээнээ яахай

иижэ байиат? — гэхэдэнь.

— Үбһөө дуудашхообди. Энэ хотон дээрэси иогоогоо идэг

гэжэ гаргажа байнабди,—гэбэ.

I — Ли, галда даа, ехэ бэрхым хадаа. Иигэжэ зобожо бай-

хая а орондо, иамда "үиеэгээ худалдашхатиайб,— гэбэ.

|.— Абыштаа,— гэбэ.

— Юу эрэхэемта? — гэбэ.

— Гурбан елдэ тугалнуудынь елтэй болгоОгоод ло үгөад

байхаш,— гэхэдэнь, тиигүүжэм гээд, үнеэинь абаба.. Ел болоод,

ту галда а тэрэ хүнйинь ерэнэ.

— Үнсэшни тугаллабэй,— гэнэ.

Хойто елдэнь тугалдаа ерэхэдэнь, «бөө беөлүүлээд мүнсэ

үгэшхөөб»,— гэбэ.

Үнсэииинь ел бэрэ тугалладаг байгаа, тугалынь ел болохо-лооронь, алажа эдээд лэ байгаа.

Гурбадьха елдээ ерэхэдэнь, баһа тугаллаабэй, тугаллахабэй үнеэгээрээ мэхэлээш гээд, тииһээр

ажа яргажа һууна мүнөө болсоp.

17. НА РАН СЭСЭГ