28 Και αφού είπε αυτά, προχωρούσε ανεβαίνοντας στα Ιεροσόλυμα. 29 Και καθώς πλησίασε στη Βηθφαγή και στη Βηθανία, κοντά στο βουνό που αποκαλείται των Ελαιών, έστειλε δύο από τους μαθητές του, 30 λέγοντας: Πηγαίνετε στην απέναντι κωμόπολη· στην οποία μπαίνοντας θα βρείτε ένα πουλάρι δεμένο, επάνω στο οποίο δεν κάθησε ποτέ κανένας άνθρωπος· λύστε το και φέρτε το. 31 Και αν κάποιος σάς ρωτήσει: Γιατί το λύνετε; Έτσι θα πείτε σ' αυτόν, ότι: Ο Κύριος το έχει ανάγκη. 32 Και οι απεσταλμένοι πήγαν, και βρήκαν όπως τους είχε πει. 33 Και ενώ έλυναν το πουλάρι, οι ιδιοκτήτες του είπαν σ' αυτούς: Γιατί λύνετε το πουλάρι; 34 Και εκείνοι είπαν: Ο Κύριος το έχει ανάγκη. 35 Και το έφεραν στον Ιησού. Και αφού έρριξαν τα ιμάτιά τους επάνω στο πουλάρι, έβαλαν τον Ιησού και κάθησε επάνω του. 36 Και ενώ πορευόταν, έστρωναν από κάτω τα ιμάτιά τους στον δρόμο. 37 Και όταν πλησίαζε ήδη στην κατάβαση του βουνού των Ελαιών, άρχισε ολόκληρο το πλήθος των μαθητών χαίροντας να υμνούν τον Θεό μεγαλόφωνα για όλα τα θαύματα που είδαν, 38 λέγοντας: Ευλογημένος ο ερχόμενος βασιλιάς στο όνομα του Κυρίου· ειρήνη στον ουρανό, και δόξα εν υψίστοις. 39 Και μερικοί από τους Φαρισαίους, μέσα από τον όχλο, του είπαν: Δάσκαλε, επίπληξε τους μαθητές σου. 40 Και αποκρινόμενος είπε σ' αυτούς: Σας λέω ότι, αν αυτοί σωπάσουν, οι πέτρες θα φωνάξουν. 41 Και όταν πλησίασε, βλέποντας την πόλη, έκλαψε γι' αυτή, 42 λέγοντας: Είθε να γνώριζες κι εσύ, τουλάχιστον κατά την ημέρα σου τούτη, αυτά που αποβλέπουν για την ειρήνη σου· αλλά, τώρα, κρύφτηκαν από τα μάτια σου· 43 επειδή, θάρθουν ημέρες επάνω σου, και οι εχθροί σου θα κάνουν χαράκωμα γύρω από σένα, και θα σε περικυκλώσουν, και θα σε στενοχωρήσουν από παντού· 44 και θα σε κατεδαφίσουν, και τα παιδιά σου μέσα σε σένα, και δεν θα αφήσουν μέσα σε σένα πέτρα επάνω σε πέτρα· επειδή, δεν γνώρισες την ημέρα τής επίσκεψής σου.

45 Και μπαίνοντας μέσα στο ιερό, άρχισε να βγάζει έξω αυτούς που πουλούσαν μέσα σ' αυτό και αγόραζαν, 46 λέγοντάς τους: Είναι γραμμένο: «Ο οίκος μου είναι οίκος προσευχής»· εσείς, όμως, τον κάνατε «σπήλαιο ληστών». 47 Και κάθε ημέρα δίδασκε μέσα στο ιερό· οι δε αρχιερείς και οι γραμματείς και οι πρώτοι από τον λαό ζητούσαν να τον εξοντώσουν· 48 και δεν έβρισκαν το τι να κάνουν· επειδή, ολόκληρος ο λαός ήταν προσηλωμένος στο να τον ακούει.

1 ΚΑΙ σε μια από τις ημέρες εκείνες, ενώ αυτός δίδασκε τον λαό μέσα στο ιερό και τον ευαγγελιζόταν, ήρθαν ξαφνικά οι αρχιερείς και οι γραμματείς μαζί με τους πρεσβύτερους, 2 και του είπαν, λέγοντας: Πες μας, με ποια εξουσία τα κάνεις αυτά, και ποιος είναι που σου έδωσε αυτή την εξουσία; 3 Και αποκρινόμενος είπε σ' αυτούς: Θα σας ρωτήσω και εγώ έναν λόγο, και πείτε μου: 4 Το βάπτισμα του Ιωάννη ήταν από τον ουρανό ή από τους ανθρώπους; 5 Και εκείνοι συλλογίστηκαν μέσα τους, λέγοντας, ότι: Αν πούμε: Από τον ουρανό, θα πει: Γιατί, λοιπόν, δεν πιστέψατε σ' αυτόν; 6 Αν, όμως, πούμε: Από τους ανθρώπους, ολόκληρος ο λαός θα μας λιθοβολήσει· επειδή, είναι πεπεισμένοι ότι ο Ιωάννης είναι προφήτης. 7 Και αποκρίθηκαν ότι δεν ξέρουν από πού ήταν. 8 Και ο Ιησούς είπε σ' αυτούς: Ούτε εγώ σας λέω με ποια εξουσία τα κάνω αυτά.

9 Και άρχισε να λέει στον λαό τούτη την παραβολή: Κάποιος άνθρωπος φύτεψε έναν αμπελώνα, και τον μίσθωσε σε γεωργούς, και αποδήμησε για πολύν καιρό. 10 Και κατά τον καιρό των καρπών έστειλε στους γεωργούς έναν δούλο, για να του δώσουν από τον καρπό τού αμπελώνα· οι γεωργοί, όμως, αφού τον έδειραν τον εξαπέστειλαν αδειανόν. 11 Έστειλε και πάλι έναν άλλον δούλο· πλην, αυτοί, αφού έδειραν και εκείνον και τον ατίμασαν, τον εξαπέστειλαν αδειανόν. 12 Και έστειλε ξανά έναν τρίτον· εκείνοι, όμως, αφού πλήγωσαν κι αυτόν, τον έδιωξαν. 13 Και ο κύριος του αμπελώνα είπε: Τι να κάνω; Ας στείλω τον αγαπητό μου γιο· ίσως, αφού τον δουν οι γεωργοί, θα ντραπούν. 14 Όμως, όταν οι γεωργοί τον είδαν, συλλογίζονταν μέσα τους, λέγοντας: Αυτός είναι ο κληρονόμος· ελάτε, ας τον φονεύσουμε, για να γίνει δική μας η κληρονομιά. 15 Και αφού τον έβγαλαν έξω από τον αμπελώνα, τον φόνευσαν. Τι θα τους κάνει, λοιπόν, ο κύριος του αμπελώνα; 16 Θάρθει και θα εξοντώσει αυτούς τούς γεωργούς, και θα δώσει τον αμπελώνα σε άλλους. Και όταν το άκουσαν, είπαν: Μη γένοιτο! 17 Και εκείνος, αφού τους κοίταξε καλά, είπε σ' αυτούς: Τι, λοιπόν, είναι τούτο το γραμμένο: «Η πέτρα, που αποδοκίμασαν αυτοί που οικοδομούν, αυτή έγινε ακρογωνιαία πέτρα; 18 Καθένας που θα πέσει επάνω σ' αυτή την πέτρα, θα συντριφτεί· επάνω δε σε όποιον πέσει, θα τον κατασυντρίψει. 19 Και οι αρχιερείς και οι γραμματείς ζήτησαν να βάλουν τα χέρια επάνω του κατά την ίδια εκείνη ώρα· όμως, φοβήθηκαν τον λαό· επειδή, κατάλαβαν ότι προς αυτούς είπε τούτη την παραβολή.

20 Και αφού παραφύλαξαν, έστειλαν εγκάθετους, που υποκρίνονταν ότι είναι δίκαιοι, με σκοπό να τον πιάσουν από κάποιον λόγο, για να τον παραδώσουν στην αρχή, και στην εξουσία τού ηγεμόνα. 21 Και τον ρώτησαν, λέγοντας: Δάσκαλε, ξέρουμε ότι ορθά μιλάς και διδάσκεις, και δεν βλέπεις σε πρόσωπο ανθρώπου, αλλά αληθινά διδάσκεις τον δρόμο τού Θεού. 22 Επιτρέπεται σε μας να δώσουμε φόρο στον Καίσαρα ή όχι; 23 Και καταλαβαίνοντας την πανουργία τους, είπε σ' αυτούς: Γιατί με πειράζετε; 24 Δείξτε μου ένα δηνάριο· τίνος έχει την εικόνα και την επιγραφή; Και εκείνοι, αποκρινόμενοι, είπαν: Του Καίσαρα. 25 Και εκείνος είπε σ' αυτούς: Αποδώστε, λοιπόν, στον Καίσαρα εκείνα που ανήκουν στον Καίσαρα, και στον Θεό εκείνα που ανήκουν στον Θεό. 26 Και, εξαιτίας κάποιου λόγου, δεν μπόρεσαν να τον πιάσουν μπροστά στον λαό· και θαυμάζοντας για την απάντησή του, σιώπησαν.

27 Και μερικοί από τους Σαδδουκαίους, οι οποίοι αρνούνται ότι υπάρχει ανάσταση, καθώς πλησίασαν, τον ρώτησαν, 28 λέγοντας: Δάσκαλε, ο Μωυσής έγραψε σε μας: Αν πεθάνει ο αδελφός κάποιου που έχει γυναίκα, κι αυτός πεθάνει άτεκνος, ο αδελφός του να πάρει τη γυναίκα, και να αναστήσει απογόνους στον αδελφό του. 29 Υπήρχαν, λοιπόν, επτά αδελφοί· και ο πρώτος παίρνοντας μια γυναίκα, πέθανε άτεκνος. 30 Και ο δεύτερος πήρε τη γυναίκα, κι αυτός πέθανε άτεκνος. 31 Και την πήρε ο τρίτος· το ίδιο μάλιστα και οι επτά· και δεν άφησαν παιδιά, και πέθαναν. 32 Και ύστερα από όλους πέθανε και η γυναίκα. 33 Κατά την ανάσταση, λοιπόν, σε ποιον απ' αυτούς γίνεται γυναίκα; Επειδή, την είχαν πάρει και οι επτά. 34 Και ο Ιησούς, απαντώντας, είπε σ' αυτούς: Οι γιοι τούτου τού αιώνα νυμφεύουν και νυμφεύονται· 35 ενώ αυτοί που καταξιώθηκαν να απολαύσουν εκείνον τον αιώνα, και την ανάσταση από τους νεκρούς, ούτε νυμφεύουν ούτε νυμφεύονται· 36 επειδή, ούτε να πεθάνουν πλέον μπορούν· δεδομένου ότι, είναι ισάγγελοι· και είναι γιοι τού Θεού, επειδή είναι γιοι τής ανάστασης. 37 Το ότι, όμως, ανασταίνονται οι νεκροί, το φανέρωσε και ο Μωυσής στο περιστατικό τής βάτου, όταν λέει Κύριο τον Θεό τού Αβραάμ και τον Θεό τού Ισαάκ και τον Θεό τού Ιακώβ. 38 Και ο Θεός δεν είναι των νεκρών, αλλά των ζωντανών· επειδή, όλοι σ' αυτόν ζουν. 39 Και μερικοί από τους γραμματείς αποκρινόμενοι είπαν: Δάσκαλε, καλά είπες. 40 Και δεν τολμούσαν πλέον να τον ρωτήσουν τίποτε.

41 Και τους είπε: Πώς λένε για τον Χριστό ότι είναι γιος τού Δαβίδ; 42 Και ο ίδιος ο Δαβίδ λέει στο βιβλίο των Ψαλμών: «Είπε ο Κύριος στον Κύριό μου: Κάθησε στα δεξιά μου, 43 μέχρις ότου βάλω τους εχθρούς σου για υποπόδιο των ποδιών σου». 44 Ο Δαβίδ, λοιπόν, τον ονομάζει Κύριο· πώς, όμως, είναι γιος του;

45 Και ενώ ολόκληρος ο λαός άκουγε, είπε στους μαθητές του: 46 Προσέχετε από τους γραμματείς, που θέλουν να περπατούν με επίσημες στολές, και αρέσκονται με τους χαιρετισμούς στις αγορές, και πρωτοκαθεδρίες στις συναγωγές, και τις πρώτες θέσεις στα δείπνα. 47 Οι οποίοι κατατρώνε τα σπίτια των χηρών, κι αυτό με την πρόφαση ότι κάνουν μεγάλες προσευχές. Αυτοί θα πάρουν μεγαλύτερη καταδίκη.