1 Ο ΠΑΥΛΟΣ, απόστολος του Ιησού Χριστού, κατά το θέλημα του Θεού, και ο αδελφός Τιμόθεος, προς την εκκλησία τού Θεού, που είναι στην Κόρινθο, μαζί με όλους τούς αγίους, που είναι σε ολόκληρη την Αχαϊα. 2 Χάρη και ειρήνη είθε να είναι σε σας από τον Θεό τον Πατέρα μας, και τον Κύριο Ιησού Χριστό.

3 Ευλογητός ο Θεός και Πατέρας τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο Πατέρας των οικτιρμών και Θεός κάθε παρηγορίας, 4 αυτός που μας παρηγορεί σε κάθε μας θλίψη, για να μπορούμε κι εμείς να παρηγορούμε εκείνους που είναι σε κάθε μορφής θλίψη, με την παρηγορία, με την οποία εμείς οι ίδιοι παρηγορούμαστε από τον Θεό· 5 επειδή, καθώς περισσεύουν τα παθήματα του Χριστού σε μας, έτσι διαμέσου τού Χριστού περισσεύει και η παρηγορία μας. 6 Και είτε θλιβόμαστε, θλιβόμαστε χάρη τής παρηγορίας σας και σωτηρίας, που ενεργείται διαμέσου τής υπομονής των ίδιων παθημάτων, που κι εμείς πάσχουμε· είτε παρηγορούμαστε, παρηγούμαστε χάρη τής παρηγορίας σας και σωτηρίας· και η ελπίδα που έχουμε είναι βέβαιη για σας. 7 Επειδή, ξέρουμε ότι, όπως είστε κοινωνοί των παθημάτων, έτσι είστε και της παρηγορίας. 8 Επειδή, δεν θέλουμε να αγνοείτε, αδελφοί, για τη θλίψη μας, που μας συνέβηκε στην Ασία, ότι στενοχωρηθήκαμε σε υπερβολικό βαθμό, περισσότερο από τη δύναμή μας, ώστε απελπιστήκαμε και από το να ζούμε. 9 Αλλά, εμείς οι ίδιοι πήραμε μέσα μας την απόφαση του θανάτου, για να μη έχουμε την πεποίθηση στον εαυτό μας, αλλά στον Θεό, που ανασταίνει τούς νεκρούς· 10 ο οποίος μάς ελευθέρωσε από έναν τέτοιο μεγάλο θάνατο, και ελευθερώνει· στον οποίο ελπίζουμε ότι και ξανά θα ελευθερώσει. 11 Ενώ κι εσείς συνεργείτε για μας με τη δέηση, για να γίνει ευχαριστία για μας από πολλά πρόσωπα, με πολλούς τρόπους, για το χάρισμα που δόθηκε σε μας.

12 Επειδή, το καύχημά μας είναι τούτο, η μαρτυρία τής συνείδησής μας, ότι με απλότητα και ειλικρίνεια Θεού, όχι με σαρκική σοφία, αλλά με χάρη Θεού, πολιτευτήκαμε μέσα στον κόσμο, περισσότερο μάλιστα σε σας. 13 Επειδή, δεν σας γράφουμε άλλο, παρά εκείνα που διαβάζετε ή και γνωρίζετε· ελπίζω, μάλιστα, και θα γνωρίσετε μέχρι τέλους. 14 Καθώς και μας γνωρίσατε κατά μέρος, ότι είμαστε καύχημα σε σας, καθώς εσείς σ' εμάς, κατά την ημέρα τού Κυρίου Ιησού. 15 Και μ' αυτή την πεποίθηση ήθελα νάρθω σε σας πρωτύτερα, για να έχετε μια δεύτερη χάρη. 16 Και περνώντας από σας να διαβώ στη Μακεδονία· και πάλι από τη Μακεδονία νάρθω σε σας, και να συνοδευτώ από σας στην Ιουδαία. 17 Καθώς, λοιπόν, το σκεφτόμουν αυτό, μήπως τάχα μεταχειρίστηκα ελαφρότητα; Ή, όσα σκέφτομαι, τα σκέφτομαι με σαρκικό τρόπο, για να είναι σε μένα το Ναι, ναι, και το Όχι, όχι; 18 Αλλ' όμως, είναι πιστός ο Θεός, ότι ο λόγος μας, που μίλησα σε σας, δεν έγινε Ναι και Όχι. 19 Επειδή, ο Υιός τού Θεού, ο Ιησούς Χριστός, που κηρύχθηκε ανάμεσά σας από μας, από μένα και τον Σιλουανό και τον Τιμόθεο, δεν έγινε Ναι και Όχι, αλλά έγινε σ' αυτόν Ναι· 20 επειδή, όλες οι υποσχέσεις τού Θεού είναι σ' αυτόν το Ναι, και σ' αυτόν το Αμήν, προς δόξαν τού Θεού μέσα από μας. 21 Αυτός δε που μας βεβαιώνει μαζί σας στον Χριστό, κι αυτός ο οποίος μάς έχρισε, είναι ο Θεός· 22 ο οποίος και μας σφράγισε, και μας έδωσε τον αρραβώνα τού Πνεύματος μέσα στις καρδιές μας. 23 Εγώ, μάλιστα, επικαλούμαι μάρτυρα στην ψυχή μου τον Θεό, ότι επειδή σας λυπόμουν δεν ήρθα ακόμα στην Κόρινθο· 24 όχι επειδή έχουμε εξουσία επάνω στην πίστη σας, αλλά είμαστε συνεργοί τής χαράς σας· για τον λόγο ότι, στέκεστε στην πίστη.

1 Και αποφάσισα μέσα μου τούτο, το να μη έρθω πάλι σε σας με λύπη. 2 Επειδή, αν εγώ σας λυπώ, και ποιος είναι εκείνος που με ευφραίνει, παρά αυτός που λυπάται από μένα; 3 Και ακριβώς τούτο σας έγραψα, ώστε, όταν έρθω, να μη έχω λύπη από εκείνους από τους οποίους έπρεπε να έχω χαρά· επειδή, έχω πεποίθηση σε όλους εσάς, ότι η χαρά μου είναι όλων σας. 4 Για τον λόγο ότι, μέσα από πολλή θλίψη και στενοχώρια καρδιάς σάς έγραψα με πολλά δάκρυα, όχι για να λυπηθείτε, αλλά για να γνωρίσετε την αγάπη που έχω, περισσότερο σε σας.

5 Αν, όμως, κάποιος με λύπησε, δεν λύπησε εμένα, παρά μονάχα κατά μέρος, για να μη σας επιβαρύνω όλους. 6 Είναι αρκετό σ' αυτόν αυτή η επίπληξη που γίνεται από τους περισσότερους. 7 Ώστε, το αντίθετο, πρέπει μάλλον να τον συγχωρήσετε, και να τον παρηγορήσετε, ώστε αυτόν τον άνθρωπο να μη τον καταπιεί η υπερβολική λύπη. 8 Γι' αυτό, σας παρακαλώ βεβαιώστε σ' αυτόν την αγάπη σας. 9 Επειδή, γι' αυτό και έγραψα, για να γνωρίσω τη δοκιμή σας, αν είστε υπάκουοι σε όλα. 10 Σε όποιον, μάλιστα, συγχωρείτε κάτι, συγχωρώ και εγώ· επειδή, αν εγώ συγχώρησα κάτι, σε όποιον συγχώρησα, το έκανα αυτό για σας, μπροστά στον Χριστό, 11 για να μη υπερισχύσει εναντίον μας ο σατανάς· επειδή, δεν αγνοούμε τα διανοήματά του.

12 Και όταν ήρθα στην Τρωάδα για να κηρύξω το ευαγγέλιο του Χριστού, και μου ανοίχτηκε θύρα εν Κυρίω, δεν είχα άνεση στο πνεύμα μου, επειδή δεν βρήκα τον Τίτο, τον αδελφό μου· 13 αλλά, αφού τους αποχαιρέτησα, βγήκα στη Μακεδονία. 14 Όμως, χάρη στον Θεό, που μας κάνει πάντοτε να θριαμβεύουμε διαμέσου τού Χριστού, και σε κάθε τόπο φανερώνει μέσα από μας την οσμή τής γνώσης του. 15 Επειδή, είμαστε ευωδία Χριστού προς τον Θεό ανάμεσα σ' εκείνους που σώζονται και σ' εκείνους που χάνονται· 16 σε τούτους μεν, οσμή θανάτου για θάνατο· σ' εκείνους δε, οσμή ζωής για ζωή. Και απέναντι σ' αυτά ποιος είναι ικανός; 17 Επειδή, εμείς, όπως οι πολλοί, δεν καπηλεύουμε τον λόγο του Θεού, αλλά ως από ειλικρίνεια, αλλά ως από τον Θεό, κατάντικρυ μπροστά στον Θεό, μιλάμε εν Χριστώ.

1 Αρχίζουμε πάλι να συνιστούμε τον εαυτό μας; Ή, μήπως έχουμε ανάγκη, όπως μερικοί, από συστατικές επιστολές προς εσάς ή συστατικές επιστολές από σας; 2 Εσείς είστε η επιστολή μας, καταγραμμένη μέσα στις καρδιές μας, που γνωρίζεται και διαβάζεται από όλους τούς ανθρώπους· 3 και φανερώνεστε ότι είστε επιστολή τού Χριστού, που έγινε με τη διακονία μας, καταγραμμένη όχι με μελάνη, αλλά με το Πνεύμα τού ζωντανού Θεού, όχι σε πέτρινες πλάκες, αλλά σε σάρκινες πλάκες τής καρδιάς. 4 Τέτοιου είδους δε πεποίθηση έχουμε διαμέσου τού Χριστού στον Θεό. 5 Όχι ότι είμαστε ικανοί να καταλάβουμε κάτι από μόνοι μας, σαν να προέρχεται από μας τούς ίδιους, αλλά η ικανότητά μας είναι από τον Θεό· 6 ο οποίος και μας έκανε ικανούς να είμαστε διάκονοι της καινής διαθήκης, όχι του γράμματος, αλλά του πνεύματος· επειδή, το γράμμα θανατώνει, ενώ το πνεύμα ζωοποιεί. 7 Αλλά, αν η διακονία τού θανάτου, που με γράμματα ήταν εντυπωμένη σε πέτρες, έγινε ένδοξη, ώστε οι γιοι τού Ισραήλ δεν μπορούσαν να ατενίσουν στο πρόσωπο του Μωυσή, εξαιτίας τής δόξας τού προσώπου του, η οποία πρόκειται να καταργηθεί· 8 πώς η διακονία τού Πνεύματος δεν θα είναι περισσότερο ένδοξη; 9 Επειδή, αν η διακονία τής κατάκρισης είναι δόξα, πολύ περισσότερο η διακονία τής δικαιοσύνης υπερέχει ως προς τη δόξα. 10 Για τον λόγο ότι, ούτε δοξάστηκε σε τούτο το μέρος το δοξασμένο, εξαιτίας τής υπερβολικής δόξας. 11 Επειδή, αν αυτό που πρόκειται να καταργηθεί ήταν ένδοξο, πολύ περισσότερο αυτό που μένει είναι ένδοξο. 12 Έχοντας, λοιπόν, μια τέτοια ελπίδα, μεταχειριζόμαστε πολλήν παρρησία· 13 και όχι όπως ο Μωυσής έβαζε κάλυμμα επάνω στο πρόσωπό του, για να μη ατενίσουν οι γιοι τού Ισραήλ στο αποτέλεσμα εκείνου που επρόκειτο να καταργηθεί· 14 αλλά, οι διάνοιές τους τυφλώθηκαν· επειδή, μέχρι σήμερα μένει το ίδιο κάλυμμα κατά την ανάγνωση της παλαιάς διαθήκης, που δεν ανασηκώνεται, επειδή, διαμέσου τού Χριστού καταργείται. 15 Αλλά, μέχρι σήμερα, όταν διαβάζεται ο Μωυσής, ένα κάλυμμα κείτεται επάνω στην καρδιά τους. 16 Όταν, όμως, επιστρέψει στον Κύριο, το κάλυμμα θα αφαιρεθεί. 17 Ο δε Κύριος είναι το Πνεύμα· και όπου είναι το Πνεύμα τού Κυρίου, εκεί υπάρχει ελευθερία. 18 Και όλοι εμείς, βλέποντας σαν μέσα σε κάτοπτρο τη δόξα τού Κυρίου, με ξεσκεπασμένο πρόσωπο, μεταμορφωνόμαστε στην ίδια εικόνα, από δόξα σε δόξα, ακριβώς όπως από του Πνεύματος του Κυρίου.