Parto unua

En moskva domo dueta?a
bonordis ?iam en ekzist'
kaj pompis per belec' viza?a
vidvin' de certa negocist'.
La forpasinta edz' unua
ne oldis – tamen la? destin'
lin pro afero edzintrua
senglora trafis vivofin'.
Ke sube ?iuj inoj feblas –
al vi konatas tiu ver',
Sed pli fikema ne troveblas
ankora? sur la tuta ter'.
La negocisto – edzo ?ia –
kvieta estis, senpasia,
sed la? ordono de l' edzin'
dekfoje tage fikis ?in.
Okazis: li apena? iras,
La kac' ne staras – en ignor'
nenion a?di ?i deziras:
egale fiku, e? kun plor'!
?u tian vivon en ko?maro
eltenis iu? Kaj post jaro
foriris povra negocist'
al mond' sen fikoj kaj sen trist'.
Kaj la vidvino, efektive
senpova kontra? la dezir',
komencis ?ie – dekstre, live –
proponi sin al ajna vir'.
?in fikis junaj kaj adoltaj,
plia?aj kaj entute oldaj,
do preska? ?iu, se ne pigris,
en la vidvinan pi?on migris.

Перейти на страницу:
Изменить размер шрифта: